Już początek nie zwiastuje niczego dobrego: kiczowaty obraz zachodzącego słońca i natrętny symbolizm rozpalanej zapałki (która w finale, a jakże, gaśnie) są równie pretensjonalne, jak indiańskie i narkotyczne wizje z dzieła Stone’a. Jeśli chodzi o fakty, DiCillo także powtarza wszystkie znane i najgłośniejsze wydarzenia związane z zespołem, a przede wszystkim życiem Jima Morrisona: młodość spędzona w konserwatywnym domu; pierwsze koncerty; ekscesy Morrisona na scenie (na czele z oskarżeniem go o publiczne obnażanie się); narkotykowe eksperymenty, wreszcie alkoholizm; kłótnie z pozostałymi członkami grupy (epizod z wykorzystaniem utworu Light My Fire w reklamie samochodu bez wiedzy wokalisty) itd.
Miernie wypada także narracja czytana przez Johnny’ego Deppa, która pełna jest frazesów i pseudopoetyckiego pustosłowia. Kontekst historyczno-kulturowy czasów, w których działał zespół, zostaje ledwie zarysowany i ograniczony do ogólnych uwag na temat kontestacji i jej społeczno-politycznego wpływu na Stany Zjednoczone.
Jedną niewielu wartości dodanych są wplecione w akcję fragmenty filmu Paula Ferrary HWY: An American Pastoral (1969), którego Morrison był scenarzystą i w którym zagrał główną rolę. Jednak i one wykorzystane są dosyć konwencjonalnie. Poza tym jest jeszcze garstka materiałów z prób i sesji nagraniowych pochodzących z archiwum zespołu.
The Doors – historia nieopowiedziana po raz kolejny dowodzi, jak trudno osiągnąć udany lub choć zadowalający rezultat w kategorii filmu biograficznego o muzykach (bądź też innych artystach). Daleko szukać nie trzeba, i nasze kino ma na tym polu swoje „zasługi” w postaci nieudanych filmów o zespole Dżem i Ryszardzie Riedlu: Sie macie ludzie (2004) Krzysztofa Magowskiego i Skazany na Bluesa (2005) Jana Kidawy-Błońskiego.
Na szczęście pozostaje jeszcze muzyka.
The Doors - historia nieopowiedziana (When You're Strange)
scenariusz i reżyseria: Tom Dicillo
czas trwania: 88 min
kraj: USA
premiera: 13 sierpnia 2010 (Polska), 17 stycznia 2009 (Świat)
Best Film
Tekst pochodzi z blogu Autora - Salaam Cinema!
Jedną niewielu wartości dodanych są wplecione w akcję fragmenty filmu Paula Ferrary HWY: An American Pastoral (1969), którego Morrison był scenarzystą i w którym zagrał główną rolę. Jednak i one wykorzystane są dosyć konwencjonalnie. Poza tym jest jeszcze garstka materiałów z prób i sesji nagraniowych pochodzących z archiwum zespołu.
The Doors – historia nieopowiedziana po raz kolejny dowodzi, jak trudno osiągnąć udany lub choć zadowalający rezultat w kategorii filmu biograficznego o muzykach (bądź też innych artystach). Daleko szukać nie trzeba, i nasze kino ma na tym polu swoje „zasługi” w postaci nieudanych filmów o zespole Dżem i Ryszardzie Riedlu: Sie macie ludzie (2004) Krzysztofa Magowskiego i Skazany na Bluesa (2005) Jana Kidawy-Błońskiego.
Na szczęście pozostaje jeszcze muzyka.
The Doors - historia nieopowiedziana (When You're Strange)
scenariusz i reżyseria: Tom Dicillo
czas trwania: 88 min
kraj: USA
premiera: 13 sierpnia 2010 (Polska), 17 stycznia 2009 (Świat)
Best Film
Tekst pochodzi z blogu Autora - Salaam Cinema!