Gdyby Tetro powstał w latach 80., nazwano by go jednym z małych filmów Coppoli. Tego terminu używa się przy okazji mniejszych, bardziej osobistych produkcji reżysera, w przeciwieństwie do epickich filmów w rodzaju Ojca chrzestnego i Czasu Apokalipsy. Tamte małe dzieła, jak np. Outsiderzy (1983), Rumble Fish (1983) czy Peggy Sue wyszła za mąż (1986), miały jednak swoistą nutkę wielkości, niezaprzeczalny urok i klimat nostalgii. Wszystkich wymienionych elementów niestety nieco brakuje w Tetro. Coppola porusza w tym filmie jeden ze stałych motywów swojej twórczości, czyli pogmatwane relacje rodzinne. Zarówno ten aspekt, jak i strona formalna zbliżają Tetro do wspomnianego Rumble Fish. Tutaj, tak samo jak w filmie sprzed niemal trzydziestu lat, na pierwszy plan wysuwają się więzi braterskie. Oba filmy zrealizowane zostały też w czerni i bieli z akcentami barwnymi (we wcześniejszym były to m.in.
tytułowe rybki oraz policyjne koguty). W dziele najnowszym kolorowe są retrospekcje, fragmenty przedstawienia baletowego według sztuki pisanej przez głównych bohaterów oraz scena prezentująca fragment Opowieści Hoffmana (1951) Powella i Pressburgera.
Tetro jest w gruncie rzeczy rodzinnym melodramatem. Oto do tytułowego bohatera (Vincent Gallo) przyjeżdża młodszy brat, Bennie (Alden Ehrenreich). Tetro, którego prawdziwe imię brzmi Angelo, z początkowo niewiadomych powodów odciął się od rodziny i zamieszkał w mieście, z którego wywodzi się jego ród, Buenos Aires. Nowi przyjaciele Tetra, a także partnerka Miranda (Maribel Verdú), nie wiedzą nic o jego przeszłości. Wizyta Bennie’ego, co oczywiste, wyzwala wspomnienia i chęć odkrycia przez chłopaka tajemnic rodzinnej przeszłości, dramatycznych wydarzeń i stosunków między apodyktycznym ojcem, wybitnym dyrygentem (Klaus Maria Brandauer), a Angelem. Rozwiązanie intrygi przynosi tylko pozorne katharsis tak dla bohaterów, jak i dla widzów. Finał wydaje się być stanowczo zbyt zdawkowy i łatwy (vide ostatnie słowa Tetra), a i wcześniej z rozłożeniem akcentów dramaturgicznych i rysunkiem postaci wcale nie jest lepiej. Rażą niekonsekwencje psychologiczne, zbyt zdecydowane wolty w charakterach bohaterów. Coppola popada miejscami w charakterystyczny dla siebie i tak lubiany operowy patos. Sporo elementów, nie tylko obecność posągowej Carmen Maury, przywodzi na myśl kino Pedro Almodóvara.
W rezultacie Tetro broni się jedynie od strony wizualnej. Wspaniale fotografowane w czerni i bieli Buenos Aires urzeka klimatem dawnych czasów i starego kina. Coppola stosuje tę stylizację nawet w konstrukcji napisów początkowych (tak samo było w Młodości stulatka). Sama opowieść razi niestety pretensjonalnością rodem wręcz z telenoweli, jeśli spojrzeć na komplikacje między członkami rodziny ukazane w Tetro.
Tetro
scenariusz i reżyseria: Francis Ford Coppola
zdjęcia: Mihai Malaimare Jr.
grają: Vincent Gallo, Maribel Verdu, Alden Ehrenreich, Rodrigo De la Serna, Francesca De Sapio, Carmen Maura, Klaus Maria Brandauer i inni
czas trwania: 127 min.
kraje: Hiszpania, Włochy, USA, Argentyna
premiera: 3 września 2010 (Polska), 14 maja 2009 (Świat)
Gutek Film
Tetro jest w gruncie rzeczy rodzinnym melodramatem. Oto do tytułowego bohatera (Vincent Gallo) przyjeżdża młodszy brat, Bennie (Alden Ehrenreich). Tetro, którego prawdziwe imię brzmi Angelo, z początkowo niewiadomych powodów odciął się od rodziny i zamieszkał w mieście, z którego wywodzi się jego ród, Buenos Aires. Nowi przyjaciele Tetra, a także partnerka Miranda (Maribel Verdú), nie wiedzą nic o jego przeszłości. Wizyta Bennie’ego, co oczywiste, wyzwala wspomnienia i chęć odkrycia przez chłopaka tajemnic rodzinnej przeszłości, dramatycznych wydarzeń i stosunków między apodyktycznym ojcem, wybitnym dyrygentem (Klaus Maria Brandauer), a Angelem. Rozwiązanie intrygi przynosi tylko pozorne katharsis tak dla bohaterów, jak i dla widzów. Finał wydaje się być stanowczo zbyt zdawkowy i łatwy (vide ostatnie słowa Tetra), a i wcześniej z rozłożeniem akcentów dramaturgicznych i rysunkiem postaci wcale nie jest lepiej. Rażą niekonsekwencje psychologiczne, zbyt zdecydowane wolty w charakterach bohaterów. Coppola popada miejscami w charakterystyczny dla siebie i tak lubiany operowy patos. Sporo elementów, nie tylko obecność posągowej Carmen Maury, przywodzi na myśl kino Pedro Almodóvara.
W rezultacie Tetro broni się jedynie od strony wizualnej. Wspaniale fotografowane w czerni i bieli Buenos Aires urzeka klimatem dawnych czasów i starego kina. Coppola stosuje tę stylizację nawet w konstrukcji napisów początkowych (tak samo było w Młodości stulatka). Sama opowieść razi niestety pretensjonalnością rodem wręcz z telenoweli, jeśli spojrzeć na komplikacje między członkami rodziny ukazane w Tetro.
Tetro
scenariusz i reżyseria: Francis Ford Coppola
zdjęcia: Mihai Malaimare Jr.
grają: Vincent Gallo, Maribel Verdu, Alden Ehrenreich, Rodrigo De la Serna, Francesca De Sapio, Carmen Maura, Klaus Maria Brandauer i inni
czas trwania: 127 min.
kraje: Hiszpania, Włochy, USA, Argentyna
premiera: 3 września 2010 (Polska), 14 maja 2009 (Świat)
Gutek Film