Kolejna odsłona Pory Zwyrola. Po ogromnym sukcesie ''Niegrzecznej nocki filmowej'' w Agrafce Mikro odpowiada swoją imprezą tylko dla dorosłych.

Tym razem w PORZE ZWYROLA zobaczymy film ''Ultra Flesh'' (1980), w reżyserii twórczyni ukrywającej się pod tajemniczym pseudonimem Svetlana.

''Ultra Flesh'' to pornograficzna fantazja o kosmitkach przybywających na Ziemię, by ratować mężczyzn przed impotencją. Niezwykle zabawna fabuła, świetne pomysły inscenizacyjne oraz karły w rolach drugoplanowych złożyły się na jeden z najbardziej zadziwiających filmów XXX lat 80.

''Ultra Flesh'' to ''Seksmisja'' à rebours, kobieca ''Seksmisja'' w wydaniu hardcore!

UWAGA! W małym epizodzie pojawia się tutaj jeden z największych porno gwiazdorów wszech czasów: Ron Jeremy! Mimo małej roli Jeremiemu udaje się pokazać wszystkie... umiejętności aktorskie.




FILM ZOBACZYMY Z LEKTORAMI NA ŻYWO (kobiecym i męskim)!

Wstęp tylko dla dorosłych!

--
Kino Mikro zaprasza na cykl PORA ZWYROLA
XI SPOTKANIE: ''Ultra Flesh'', czyli gorąco, duszno, porno... w Mikro!
CZAS: piątek, 23 marca 2012, g. 23:00
MIEJSCE: Kino Mikro, ul. Lea 5, Kraków
Prowadzenie: Jacek Dziduszko

Zapraszamy!
___

PORA ZWYROLA CZYLI CYKL KINA EKSPLOATACYJNEGO

Kino eksploatacji to kino przekraczania granic: formalnych, tematycznych i estetycznych i etycznych. To przemycanie kontrowersyjnej tematyki, ostrej erotyki i okrucieństwa nie do przyjęcia pod płaszczykiem dzieł o walorach edukacyjnych. Ale kino eksploatacji nie eksploatuje jedynie medium i jego tematyki. To filmy obracające w pył percepcyjne przyzwyczajenia widza, jednocześnie odpychające i ujmujące; obrzydliwe i urocze. To najprawdziwsze filmowe wstydliwe przyjemności.

Fenomen filmów eksploatacyjnych, powstających najczęściej w małych, niezależnych wytwórniach, bez przywiązywania wagi do walorów artystycznych i poziomu realizacji, jest prawie tak stary, jak samo kino. Przed wojną w pozornie szlachetnych celach przemycały przemoc i pornografię w historiach np. o zgubnych skutkach brania narkotyków (Marihuanowe szaleństwo) lub przedmałżeńskiego seksu (Mama i tata). Po wojnie, głównie w Stanach, zyskały autonomiczny środek przekazu – kina samochodowe oraz tzw. grindhouse. Dynamiczny rozwój w latach 50. kino eksploatacji zawdzięcza rozkwitowi niezależnych wytwórni, gdzie pod okiem producentów, jak Roger Corman, powstawało młodzieżowe kino klasy B. W Europie z kolei szczytowy okres popularności k. eksploatacji przypada na l. 60. i 70. Prym w produkowaniu tanich, nasyconych erotyką, pełnych gwałtu i przemocy filmów akcji, horrorów, spaghetti westernów wiodły Włochy oraz Francja. Na starym kontynencie kino eksploatacji rozszerzyło też znacznie wachlarz tematyczny utworów, dzieląc się na liczne podnurty, począwszy od filmów obozowych (nazisploitation), poprzez najkrwawszą odmianę zombie-horroru i kino kanibalistyczne, aż po filmy eksplorujące erotyczne życie zakonnic (nunsploitation).

Dziś klasyczne filmy eksploatacyjne stanowią źródło inspiracji dla postmodernistycznych reżyserów, np. Quentina Tarantino. Współczesnym wariantem k. eksploatacji są utwory Roba Zombie (Bękarty diabła, 2006) i produkcje wytwórni Troma. Wyróżnia się też lokalne odmiany kina eksploatacji, np. australijskie ozploitation, czy afro-amerykańskie blacksploitation.