Jean Van Hamme to jeden z najpłodniejszych i najlepszych scenarzystów komiksowych tworzących na rynku frankofońskim. Przeciętnemu polskiemu czytelnikowi jest znany głównie ze swojej współpracy z naszym Grzegorzem Rosińskim, czyli z „Thorgala”, a także „Szninkla” i „Westernu”. Ale belgijski scenarzysta ma na swoim koncie mnóstwo innych, nie mniej udanych tytułów. Żeby wymienić tylko kilka – „Władców Chmielu” (z grafikami Francisa Valleese), „XIII” (narysowaną przez Williama Vance`a) czy „Histoire sans heroes” (wraz z Dany`m).
Na łamach _Largo Wincha_ Van Hamme udowadnia, że doskonale zna się na swoim fachu. W drugim integralu, ukazującym się w egmontowym cyklu „Sensacja”, zbierającym cztery kolejne tomy serii, poznajemy dalsze losy tytułowego bohatera. Largo, w wieku dwudziestu pięciu lat zostaje spadkobiercą bajecznej fortuny swojego przybranego ojca, Nerio Wincha, i staje na czele jednego z najpotężniejszych holdingów finansowych na świecie. Taka sytuacja nie jest na rękę największym udziałowcom firmy, którzy mieli chrapkę na całościowy pakiet przedsiębiorstwa i od pierwszego albumu nowy szef Koncernu W wpada w sieć intryg, knutych przez jego współpracowników. Ten wątek będzie przewijał się przez kolejne albumy, a do tego Largo wykazuje wyjątkowy talent do pakowanie się w dodatkowe tarapaty. W _H_ i _Holenderskim Łączniku_ będzie to afera narkotykowa, która ma pozbawić młodego Wincha firmy, a w _Twierdzy Makiling_ i _Godzinie Tygrysa_ rusza na ratunek swojemu przyjacielowi, który wpadł w „małe” kłopoty w Birmie.
Jean van Hamme znakomicie opisuje świat wielkiej polityki i finansjery, znany czytelnikowi jedynie z wiadomości i doniesień prasowych.
Każdy album przynosi kolejną rozgrywkę pomiędzy Largiem, cwaniakiem, jakich mało, będącym połączeniem Jamesa Bonda i Bruce`a Wayne`a, a jego przeciwnikami. To gra, w której wszystkie chwyty są dozwolone, a jej celem jest przechytrzenie przeciwnika. Scenarzysta dba o to, by jego opowieści były maksymalnie realistyczne, a do tego zwyczajnie wciągające. Van Hamme jak może unika klisz i ucieka od fabularnych schematów. Akcja stale trzyma w napięciu, czytelnik głowi się, jak tym razem bohaterowi uda się uporać z kłopotami, w które zabrnął. Sprawności scenarzysty wtóruje kunszt rysownika. Philippe Francq nie należy może do artystów komiksowej kreski, ale w swojej roli sprawdza się znakomicie.
Warto wspomnieć, że _Largo Winch_ rozrósł się do małego, rozrywkowego przedsiębiorstwa. Na samym początku Van Hamme stworzył cykl powieści, które później zostały przerobione na serię komiksową, liczącą sobie na razie 16 tomów. Wraz z sukcesem serii nie trzeba było długo czekać na grę komputerową, serial telewizyjny, a wreszcie film kinowy, który nawiasem mówiąc okazał się taki sobie.
Pracę Van Hamme i Francq’a z otwartymi ramionami powinny przywitać wszelkiej maści malkontenci, których można spotkać w internecie, szwendających się po komiksowych forach. Ciągle narzekają, że na rynku brakuje dobrego komiksu środka, zapewniającego godziwą rozrywkę, a ukazują się jedynie jakieś udziwnione, artystowskie eksperymenty. W ogóle to komiksy są drogie, a wydawcy porzucają rozpoczęte serie, ku rozpaczy ich czytelników. Na szczęście _Largo_ można kupić w przystępnej cenie, podczas lektury nie można narzekać na nudę i pewne jest, że Egmont nie przerwie jego publikacji.
_Largo Winch #2_ (_H_, _Holenderski Łącznik_, _Twierdza Makiling_, _Godzina Tygrysa_)
Jean van Hamme, Philippe Francq
Tłum.: Magdalena Cholewa
Egmont
11/2009
« powrót
