Pamiętam jego świetny występ, który odbył się dwa lata temu na katowickim festiwalu „Tauron Nowa Muzyka”. Z jednej strony, ten pochodzący z Niemiec muzyk i producent zaserwował wciągający taneczny set, z drugiej jego muzyka urzekała specyficzną, senną atmosferą. To połączenie stało się jego znakiem rozpoznawczym. Na nowej płycie (a może raczej mini albumie, który trwa niespełna pół godziny) z powodzeniem kontynuuje obraną już wcześniej drogę. „Graal” to sześć zupełnie nowych kompozycji wypełnionych pastelowymi barwami dźwięków, nostalgicznym klimatem i wspomnianą już wcześniej melancholią. Wszystko to podane w mocnej, rytmicznej oprawie. Duże wrażenie robi sposób, w jaki Löffler buduje swoje minimalistyczne kompozycje. Ze strzępków dźwięków i zarysów melodii potrafi stworzyć pełne przestrzeni utwory, w których wszystko jest kompletne. Przykładem tego jest otwierający krążek „Ry”, który swoim nastrojem przypomina twórczość równie znanego i lubianego w naszym kraju duetu Kiasmos. „Graal” to nie tylko czysta elektronika. Wśród sześciu kompozycji znalazły się też dwa utwory z wokalem. Pierwszy, to chwytliwy i popowy wręcz „Running”, z udziałem Josephine Philip. W drugim, rewelacyjnym „Like Water” usłyszymy obdarzoną charakterystyczną, delikatną barwą głosu wokalistkę, Mohnę, z którą Christian współpracował już przy okazji poprzedniej płyty. Jej śpiew doskonale komponuje się z muzyką Löfflera. Tym samym, ich następna, wspólna kompozycja jest najmocniejszym momentem tego albumu. Kolejny na płycie, instrumentalny „Refu” to przykład, jak ładnie można rozwinąć jeden temat dołączając do niego raz po raz kolejne warstwy. Natomiast Tytułowy „Graal” z ciekawym, nieco połamanym rytmem, zamyka album w spójną całość.