W Poszukiwaczach zaginionej Arki są więc gwałtowne zwroty akcji, wartkie tempo wzajemnie napędzających się wydarzeń, mroczne tajemnice, raptowne zaskoczenia, wyjątkowe zbiegi okoliczności, straszliwe niebezpieczeństwa, sytuacje pozornie bez wyjścia, obrazy wstrząsające rozmachem, makabrą lub okrucieństwem, groza, egzotyka i co pewien czas przerwa na odśmianie. Kino Nowej Przygody narodziło się wraz z premierą Gwiezdnych wojen i Bliskich spotkań trzeciego stopnia. Miało z powrotem przyciągnąć do kin widzów, których przejęła telewizja, stawiało na widowiskowość, komercyjność, odwoływało się do popularnych gatunków i dawnego kina popularnego, chętnie posługiwało się pastiszem, ale przede wszystkim stawiało na nieskrępowaną wyobraźnię twórców. Dzisiaj, kiedy musi walczyć nie tylko z telewizją, ale również z internetem, Kino Nowej Przygody przeżywa renesans. I chociaż oczarowuje widzów coraz większym rozmachem trójwymiarowych efektów, pozostaje wierne zasadom, które przyświecały mu w chwili narodzin.
 

Jerzy Szyłak, Kino Nowej Przygody
wydawnictwo słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2012
ISBN 978-83-7453-069-9
EAN 9788374530699
seria Terytoria Kina, format 165x215 mm, 448 stron, oprawa miękka




Jerzy Szyłak
Urodzony w 1960 roku.
Historyk i teoretyk komiksu, filmoznawca, scenarzysta komiksowy. Pracuje na Uniwersytecie Gdańskim. Autor licznych książek poświęconych sztuce komiksu – między innymi Komiks i okolice pornografii (1996), Komiks (2000), filmu – Fantastyka i Kino Nowej Przygody (1997), Kino najnowsze (1999, razem z Mirosławem Przylipiakiem), a także kultury masowej – Gra ciałem (2002).

Fragment: Kino Nowej Przygody – jego cechy i granice

W kinie rozrywkowym w latach 70. XX wieku działo się sporo. Pojawiła się wtedy seria obrazów katastroficznych, nowej energii nabrała seria filmów o Jamesie Bondzie, do którego roli wybrano wówczas Rogera Moore’a. Triumfy święcili Clint Eastwood, wcielający się w postać Brudnego Harry’ego, i Charles Bronson, odtwarzający w kolejnych filmach podobne do siebie role samozwańczych mścicieli. Ożywienie panowało w niemal wszystkich gatunkach filmowych, ponieważ hollywoodzcy producenci walczyli o to, by do kin powrócili widzowie, skutecznie od nich odciągani przez telewizję. Gwiezdne wojny, które miały premierę w maju 1977 roku, prezentowały się nader skromnie w zestawieniu z innymi filmami, jakie wówczas powstały. Nie towarzyszyła im agresywna kampania reklamowa. Były filmem zrealizowanym za stosunkowo niewielkie pieniądze (13 mln dolarów; dla porównania – budżet King Konga z 1976 roku wynosił 24 mln) i nie występowały w nim popularne gwiazdy. A jednak odniosły sukces natychmiastowy i tak ogromny, że Bliskie spotkania trzeciego stopnia Stevena Spielberga, które miały premierę w listopadzie 1977 roku, postrzegano już jako przedłużenie fali zapoczątkowanej przez obraz Lucasa.

W rzeczywistości owa fala miała nadejść dopiero za kilka lat, w chwili gdy Lucas i Spielberg połączą swoje siły, by zrealizować Poszukiwaczy zaginionej Arki, a potem zajmą się produkcją takich filmów, jakie sobie wymarzyli. Końcówka lat 70. była natomiast okresem, w którym inni twórcy próbowali powtórzyć sukces Lucasa, w różny sposób tłumacząc jego przyczyny, lub też szukali innych sposobów na przyciągnięcie do kin masowej widowni. Krytycy szybko zauważyli, że pojawiło się nowe zjawisko, ale jego nowość postrzegano i nazywano rozmaicie. Pisano wówczas o Nowym Hollywood, Nowej Widowiskowości, „nowej kinomanii” i wreszcie o Kinie Nowej Przygody.

Spis treści:

Eseje
Jerzy Szyłak Kino Nowej Przygody – jego cechy i granice 5
Katarzyna Kaczor Fantasy w kinie nowej przygody 21
Tomasz Pstrągowski Kino Nowej Przygody i gry wideo 29
Marcin Adamczak System marketingowy Hollywood w latach 1977–2011 39
Sebastian Jakub Konefał Topika religijna w nurcie fantastycznonaukowym Kina Nowej Przygody 51
Paweł Sitkiewicz Animacja i Kino Nowej Przygody 63
Krzysztof Kornacki Polskie Kino Nowej Przygody 79
Leksykon 101
Spis treści 439