7 czerwca 2010 (poniedziałek), godz. 18.00
sala Klubu Bunkra Sztuki
Za prawdziwie radykalne osiągnięcie amerykańskiego malarstwa lat 60-tych uchodzi koncepcja obrazu jako czystej, prawie ‘jednowymiarowej’ powierzchni i pozbawienie go jakiejkolwiek – czy to iluzjonistycznej, czy imaginacyjnej – głębi. Mimo, że wczesne dzieła Jaspera Johnsa przedstawiające flagi, tarcze strzelnicze i cyfry istotnie przyczyniły się do rozwoju tego typu malarstwa, to i tak w ich przypadku obraz nie jest tożsamy ze swoją faktycznie istniejącą powierzchnią.
W procesach percepcji funkcjonują one bowiem jak iluzje obrazkowe, które można widzieć na dwa sposoby. Artystyczne problemy, które Johns w ten sposób porusza łaczą się z dyskusją, wychodzącą od rozważań Ludwiga Wittgensteina w "Dociekaniach Filozoficznych" na temat iluzji obrazkowych i „widzenia-jako” prowadzoną obecnie w obrębie historii sztuki i filozofii. Malarstwo Johnsa powinno zostać rozważone jako artystyczny wkład do tej debaty, który pozostaje w ścisłym dialogu z pozycją Richarda Wollheima. W trakcie prelekcji pokazane zostanie, ze Johns i Wollheim nie tylko polemizują z teorią Ernsta H. Gombricha obstając przy dwuaspektowości doświadczenia obrazu, ale ponadto dokonują zwrotu, polegającego na wykroczeniu poza problematykę psychologii percepcji w stronę perspektywy psychoanalitycznej.
dr Stefan Neuner (1974) - studiował historię sztuki i muzykologię na Uniwersytecie Wiedeńskim, w latach 1999 – 2005 asystent w zakładzie sztuki nowoczesnej tamtejszego Instytutu Historii Sztuki. W 2005 roku uzyskał tytuł doktorski na podstawie pracy, napisanej pod kierunkiem prof. dr. hab. F. T. Bach oraz dr. hab. S. Mattl o tytule Maskierung der Malerei. Jasper Johns nach Willem de Kooning. W grudniu 2005 roku Stefan Neuner rozpoczął pracę na stanowisku asystenta w Instytucie Historii Sztuki Universität Zurich, zaś od maja 2007 jest także współpracownikiem Institut für Theorie der Gestaltung und Kunst der Hochschule für Gestaltung und Kunst w Zurychu. Laureat licznych stypendiów, m.in. pobyt stypedialny w Internationales Forschungszentrum Kulturwissenschaften w Wiedniu (1999) oraz w Instytcie Maxa Plancka we Florencji (kwiecień – wrzesień 2009).
Za prawdziwie radykalne osiągnięcie amerykańskiego malarstwa lat 60-tych uchodzi koncepcja obrazu jako czystej, prawie ‘jednowymiarowej’ powierzchni i pozbawienie go jakiejkolwiek – czy to iluzjonistycznej, czy imaginacyjnej – głębi. Mimo, że wczesne dzieła Jaspera Johnsa przedstawiające flagi, tarcze strzelnicze i cyfry istotnie przyczyniły się do rozwoju tego typu malarstwa, to i tak w ich przypadku obraz nie jest tożsamy ze swoją faktycznie istniejącą powierzchnią.
dr Stefan Neuner (1974) - studiował historię sztuki i muzykologię na Uniwersytecie Wiedeńskim, w latach 1999 – 2005 asystent w zakładzie sztuki nowoczesnej tamtejszego Instytutu Historii Sztuki. W 2005 roku uzyskał tytuł doktorski na podstawie pracy, napisanej pod kierunkiem prof. dr. hab. F. T. Bach oraz dr. hab. S. Mattl o tytule Maskierung der Malerei. Jasper Johns nach Willem de Kooning. W grudniu 2005 roku Stefan Neuner rozpoczął pracę na stanowisku asystenta w Instytucie Historii Sztuki Universität Zurich, zaś od maja 2007 jest także współpracownikiem Institut für Theorie der Gestaltung und Kunst der Hochschule für Gestaltung und Kunst w Zurychu. Laureat licznych stypendiów, m.in. pobyt stypedialny w Internationales Forschungszentrum Kulturwissenschaften w Wiedniu (1999) oraz w Instytcie Maxa Plancka we Florencji (kwiecień – wrzesień 2009).