Projekt Dyscypliny/Sztuki ma na celu prezentację i dyskusję różnorodnych stanowisk w obrębie historii i teorii sztuki, a także innych nauk, których przedmiotem może stać się dzieło sztuki. U podłoża przedsięwzięcia leży przekonanie o konieczności analizy artefaktów reprezentujących poszczególne gatunki sztuki z perspektywy różnych dyscyplin naukowych, stąd jego nazwa - "DYSCYPLINY/SZTUKI":http://splot.art.pl/dyscypliny-sztuki.


Blok poświęcony psychoanalizie wpisuje się w jeden z obszarów jakie chcemy poruszać w ramach projektu. Obejmuje on problematykę wzajemnych relacji różnych sposobów ujęcia procesu powstawania dzieła sztuki. Każda próba pogłębionej refleksji na temat danego dzieła, prędzej czy później zmusza do określenia stosunku badacza do problematyki źródła sztuki. Deklaracje w tym względzie mogą być zarówno monistyczne, uwzględniające tylko jedno możliwe źródło twórczości artystycznej, jak i pluralistyczne, dopuszczające wielość źródeł.
Każda decyzja jest jednak płodna w skutkach, gdyż odsłaniając pewne obszary, jednocześnie zasłania inne.



Spory pomiędzy formalistami, uważającymi, że to głównie procesy artystyczne wpływają na powstanie dzieła sztuki, oraz zwolennikami perspektywy psychoanalitycznej, czy socjologicznej zakładającymi, że artefakt kształtują przede wszystkim procesy nieartystyczne, przyczyniły się do rozwoju historii i teorii sztuki, zmuszając poszczególne strony do dookreślania własnych stanowisk i formułowania nowych uzasadnień.



Psychoanaliza zajmuje w dzisiejszej refleksji nad sztuką miejsce szczególne. Dzięki wskazywaniu sensów ukrytych, specyficznej ontologii i aparaturze pojęciowej, pozwala na nowo formułować klasyczne pytania z zakresu teorii sztuki, jak również stawia pytania zupełnie nowe, „nie do pomyślenia” w ramach dotychczas istniejących paradygmatów.



Warto zauważyć, że badacze rzadko przyjmują psychoanalizę jako jedyną i samowystarczalną perspektywę. Często towarzyszy ona teorii obrazu (Georges Didi-Huberman), semiotyce (Mieke Bal), marksizmowi (Slavoj Žižek), hermeneutyce (Paul Ricoeur), czy Visual Studies (Kaja Silverman). Mając na uwadze to powiązanie psychoanalizy z innymi perspektywami badawczymi, chcielibyśmy poprzez nasz cykl zaprezentować również konsekwencje jakie dla badania sztuki może mieć zastosowanie tej perspektywy do problematyki płci i orientacji seksualnej w sztuce.




Powyższe założenia zdecydowały o doborze zaproszonych gości, wśród których znajdą się poza profesorem "Pawłem Dyblem":http://splot.art.pl/aktualnosci/401/prof-pawel-dybel-sztuka-fantazja-trauma-dyscypliny-sztuki, "dr Paweł Leszkowicz":http://splot.art.pl/aktualnosci/472/od-histerii-do-ekstazy-dyscypliny-sztuki, dr Tomasz Kozak, prof. Gabriele Werner, dr Susanne Lummerding oraz dr Stefan Neuner.




Rodney Graham - Bez tytułu, fot. Gośka Herman