Ontologiczny replay, wrzucający bohatera w pętlę powtarzającego się bez końca wyimka czasowego, tkwił w centrum wspaniałego „Dnia świstaka” (1993). Podobną konstrukcję sprzęgnięto później z wątkiem sensacyjnym – i tak powstało „8 części prawdy” (2008), choć tam taśma czasu cofała się przed oczami widza, a nie bohaterów. I oto David Bowie junior, czyli Duncan Jones, rozbudowuje pomysł w „Kodzie nieśmiertelności”, zrealizowanym według scenariusza Bena (nomen omen) Ripleya. UWAGA - SPOILERY!
