Herta Müller proponuje czytelnikowi odrzucenie skonwencjonalizowanej wypowiedzi i uczestnictwo w kreowaniu nowego środka wyrazu. Centralnym punktem kolaży jest sam proces przebudowy języka. Dotychczasowy język się rozpadł, rozbił, rozkraczył. O 94 wierszach-pocztówkach można powiedzieć tyle, że są zapisem gry językiem, w język, poprzez język, na języku. Płynnym procesem, permanentną przemianą, potencjałem paradoksu.
