Artykuły - Splot

Ważne: Strona wykorzystuje pliki cookies.

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej "Polityce Cookies".

x

Film |

Rodzina zastępcza (Złodziejaszki)

25.03.2019

Hirokazu Koreeda, tegoroczny laureat Złotej Palmy w Cannes, zaprasza do świata drobnych przestępców, by opowiedzieć historię o bliskości rozgrywaną w ciasnej chatce na obrzeżach Tokio. Rodzinna szajka czy sprytny układ? Koreeda...

Kosmiczny chaos (High Life)

19.03.2019

Po sukcesie „Grawitacji” oraz „Pierwszego człowieka” okazuje się, że gatunek sci-fi to nie tylko niewyczerpalne źródło tematów dla współczesnego kina, ale także (a przynajmniej w teorii)...

Bóg istnieje. Jest kobietą i robi filmy (Berlinale 2019)

19.02.2019

„Prywatne jest polityczne” – hasło tegorocznego Berlinale odwołuje się bezpośrednio do punktów zwrotnych współczesnego feminizmu. Ustępujący po osiemnastu latach dyrektor jednego z najważniejszych...

Strona główna » Artykuły

Tag: Adrianna Alksnin

Requiem dla Sarah Kane (Oczyszczeni. Łaknąć. 4.48 Psychosis // Oczyszczeni)

Adrianna Alksnin

03.11.2013

Jeżeli hasło tegorocznej edycji wrocławskiego festiwalu teatralnego Dialog brzmiało „gwałt porządkuje świat” (a miłość burzy porządek ustanowiony przemocą), to oczywiste jest, że nie mogło w repertuarze zabraknąć specjalistki od ekstremalnych emocji – zarówno tych dobrych, jak i złych, ale zawsze bolesnych, czyli Sarah Kane. Co ciekawe, jej dramaty można było zobaczyć w dwóch kompletnie odmiennych aranżacjach: tryptyk Johana Simonsa Oczyszczeni/Łaknąć/4.48 Psychosis oraz Oczyszczonych Krzysztofa Warlikowskiego. Wrażenie tym większe, że podwojone.

Chochołowa wódka (Bitwa warszawska 1920)

Adrianna Alksnin

06.07.2013

Kolejna "patriotyczna" premiera w Starym Teatrze za nami. Gwiazdorski duet dramaturgiczno-reżyserski Pawła Demirskiego i Moniki Strzępki miał za zadanie wziąć na warsztat wydarzenie z historii Polski, jakim była bitwa warszawska, opisywana w podręcznikach również jako „cud nad Wisłą”. Ale kontrowersyjny duet nie sięga do podręczników i tak zwaną „historyczną prawdę” zdaje się mieć w głębokim poważaniu. Strzępka&Demirski koncentrują się raczej na popkulturowej, zniekształconej recepcji wydarzenia, głównym punktem odniesienia czyniąc spektakularną klęskę kinową Jerzego Hoffmana o tym samym co spektakl tytule, której nawet trójwymiar nie był w stanie ocalić. Wszystko to okraszone obowiązkowymi przytykami do jak zawsze nieudolnej polityki obecnego rządu. Na pierwszy rzut oka można odnieść wrażenie, że Strzępka&Demirski na kolanie odrobili zadanie domowe wyznaczone przez dyrektora Klatę.

Bitch, please (Lubiewo: ciotowski bicz)

Adrianna Alksnin

30.06.2013

Spektakl "Lubiewo" w reżyserii Piotra Siekluckiego oparty na głośnej powieści Michała Witkowskiego okazał się spektakularnym sukcesem i zrobił nie lada furorę wśród publiczności, także tej spoza rodzimego Krakowa. Teraz przyszedł czas na sequel: "ciotowski bicz", czyli część drugą książki, znacznie obszerniejszą, ale i bardziej afabularną, złożoną z krótkich fragmentów dialogów, anegdot, monologów, anonsów – idealne pole do popisu dla dramaturga. Czy druga część okaże się równie mocnym punktem repertuarowym Teatru Nowego?

Dama. Duma. Zaduma. Zadyma. (Dumanowski sideA/sideB)

Adrianna Alksnin

08.06.2013

Dawno, dawno temu... był sobie kraj, w którym życie płynęło w spokoju. Pewnego dnia, wszystko się zmieniło. Zawiązano spisek. Polska musiała zniknąć z mapy świata. I tak też się stało. Jednakże nadzieja pozostała. Gdy Polska wydawała ostatnie tchnienie, narodziło się dziecko, które na zawsze miało odmienić losy Krakowa: Jeden tekst. Dwie drużyny. Dwóch reżyserów. Dwa zespoły aktorskie. Dwa spektakle. Jedna scena. Jeden wieczór. Jeden bohater. "Dumanowski". Coming soon. Tylko na deskach Starego Teatru.

Bagno, słodkie bagno (Pływalnia)

Adrianna Alksnin

21.04.2013

Tak zwana mądrość ludowa potrafi znaleźć odpowiednią sentencję na każdą okoliczność. W kontekście spektaklu dyplomowego IV roku Wydziały Aktorskiego PWST "Pływalnia", objętego opieką pedagogiczną Krystiana Lupy, prawdopodobnie można by się pokusić o sarkastyczną uwagę na temat utraty walorów smakowych przez odgrzewane kotlety. Okazuję się jednak, że dania serwowane w teatralnej gastronomii Lupy smakują równie wyśmienicie nawet po odgrzaniu.

Ukryty szatan (Nowy sen – Krzysztof Warlikowski)

Adrianna Alksnin

07.03.2013

Wiosna już niebawem nadejdzie, a wraz z nią w budynkach teatrów zaczną zakwitać nowe premiery. Zanim to jednak nastąpi, proponuję zwrócić się do medium, jakim jest telewizja (w tym wypadku internetowa) – a w niej obejrzeć dokument poświęcony, jak sugeruje reżyser, postaci już kultowej – Krzysztofowi Warlikowskiemu.

Trzy, dwa, jeden.. Szukam! (Część pierwsza: Bóg)

Adrianna Alksnin

11.02.2013

Teatr współczesny coraz częściej skupia się na stawianiu pytań, niż na udzielaniu odpowiedzi. Wokół pytania "gdzie on jest?" skonstruowany został monodram w reżyserii Radosława Rychcika "Część pierwsza: Bóg", wystawiany w krakowskim Teatrze Nowym. Pytanie to jest o tyle przewrotnie postawione, o ile bohater spektaklu nie precyzuje, czego szuka: Boga? Sensu życia? Siebie? A może zapodzianej płyty Charliego Parkera?

A po egzekucjach chodziliśmy na kremówki.. (Tanzcafe Lerch)

Adrianna Alksnin

05.02.2013

Pomimo upływu blisko siedemdziesięciu lat sztuka polska nadal II wojną światową i Holocaustem stoi. Mogłoby się wydawać, że w tym temacie już wszystko zostało powiedziane. Ale czy na pewno? Spektakl oparty na sztuce Wernera Koflera w reżyserii Marii Spiss w krakowskim Teatrze Nowym jest próbą rozliczenia się z tragiczną przeszłością z perspektywy austriackiej; próbą o tyle kontrowersyjną, gdyż jak sugerują twórcy, przez samych Austriaków niechcianą.

Ciało skolonizowanych (Opowieści afrykańskie według Szekspira)

Adrianna Alksnin

15.12.2012

Szekspir postkolonialny w wydaniu Warlikowskiego oddaje głos tym, którzy padają ofiarą społecznej nienawiści: Żydom, czarnoskórym, a także - co ciekawe – chorym, apodyktycznym starcom. Reżyser pozwala również przemówić pojawiającym się w sztukach kobietom, jako tym, które ulegają wykluczeniu ze względu na płeć. Spektakl nie jest jednakże eskapistycznym widowiskiem, ani też próbą rozrachunku z polityką patriarchatu czy imperializmu. Warlikowski poddaje wnikliwej analizie relacje pomiędzy podmiotem kolonizowanym i kolonizatorem, przesuwając akcent na inne niż Afryka terytorium: ciało.

Arktyczna stęchlizna (Królowa śniegu)

Adrianna Alksnin

15.12.2012

"Królowa śniegu" to kolejna próba zmierzenia się Michała Borczucha z tekstem niedramatycznym. Schemat baśni Hansa Christiana Andersena posłużył reżyserowi do ukazania problemu jednostki zanurzonej w świecie romantycznych fantazji, zmuszonej do konfrontacji z rzeczywistością, w której chłód panuje przede wszystkim w ludzkich sercach.

Strony:« 123 4 »