Erudycyjne eseje Božidara Jezernika, inaczej niż poradniki i książki kucharskie (kawiarskie?), nie radzą, nie polecają i nie krytykują ze skwaszoną miną. Z „Kawy” wyczytać można nie tylko, jak kawę odkryto, kto się nią zachwycił, jak się nasiona wypala i co trzeba było robić, żeby pić ładnie i z gracją. Inne wyliczenie: Bliski Wschód i Europa, kozy (tak, właśnie kozy), skomplikowane rewolucje obyczajowe, bunty, zakazy, protesty, kary i magia – to historia kawy.
