Tym razem do ostatniego etapu zakwalifikowano siedem nominowanych książek: Przy obieraniu cebuli Guntera Grassa, Czarny ogród Małgorzaty Szejnert, Głuptaskę Swietłany Wasilenko, Melancholię sprzeciwu Laszlo Krasznahorkai, Bieguni Olgi Tokarczuk oraz Instynkt gry Juli Zeh.
Péter Esterházy – potomek jednego z najstarszych i najświetniejszych węgierskich rodów arystokratycznych – w tej obszernej powieści opowiada historię swojej rodziny. To refleksja nad rolą ojcostwa, a jednocześnie zaduma nad sytuacją syna. Sporo miejsca zajmuje tu opis dwóch ostatnich pokoleń rodu, które po II wojnie światowej były represjonowane i padły ofiarą wysiedlenia. Za sprawa Esterházyego ten fragment trudnej, powojennej historii Węgier w literaturze tego kraju został pokazany po raz pierwszy.
Urodzony w Budapeszcie (1950 r.) Esterházy to jeden z najwybitniejszych pisarzy węgierskich. Jest laureatem wielu europejskich nagród literackich, m.in. Nagrody Pokojowej Niemieckich Księgarzy.
Péter Esterházy
Harmonia calestis
Tłum. T. Worowska
Czytelnik, 2007