W PRL-u każdy miał tyle piękna ile sobie wywalczył. Kto nie walczył miał jeansy Odra, koszulę z Pedetu i makatkę z jeleniem. Kto walczył miał Zachód domowej roboty i luksus na miarę naszych możliwości.
W latach osiemdziesiątych jak grzyby po deszczu wyrastały formacje artystyczne. Powstały Łódź Kaliska (1979), Pomarańczowa Alternatywa (1981), Luxus (1982), Gruppa (1982), Kolo Klipsa (1983), Neue Bieriemiennost (1985) i Wspólnota Leeeżeć (1989). Buntujący się przeciw szarości stanu wojennego artyści przynieśli ze sobą prawdziwą rewolucję, wprowadzając na scenę artystyczna ironię, groteskę, erotyzm, gniew i prowokację. Każda z formacji posiadała swój charakterystyczny styl, jednak razem tworzyły rodzaj bezustannego festiwalu kreacji, stanowiącego remedium na frustracje i napięcia, wynikające z ówczesnych warunków życia.
Twórczość Ewy Ciepielewskiej jest próbą odpowiedzi na estetyczne zapotrzebowanie tego okresu. Do końca marca w Otwartej Pracowni można oglądać kilkanaście prac artystki, powstałych w latach osiemdziesiątych. Jej prace,stanowiące ironiczny komentarz do dążeń estetycznych Polaków, eksponowane w surowym pomieszczeniu galerii, nabierają szczególnej siły oddziaływania.
W tym okresie Ewa Ciepielewska związana była z wrocławska grupą Luxus.
W każdym społeczeństwie istnieje potrzeba obcowania z rzeczami estetycznymi. W krajach, w których ta potrzeba jest ograniczona dochodzi do jej patologicznego wyolbrzymienia. W twórczości Ewy Ciepielewskiej próba jej zaspokojenia przybiera monstrualne rozmiary. To co ładne zostaje upiększone, to co kolorowe – podbarwione, to co gładkie – wyrównane. Ten upiększający proces ma charakter totalny, ogarniający tematy tak różne jak delikatne kwiaty i zaangażowane politycznie, drastyczne sceny. Artystka, w przeciwieństwie do pozostałych członków Luxusu, z popkultury czerpie nie gotowe motywy lecz same narzędzia obrazowania. Chłonie reklamową stylistykę, jej barwność, świetlistość i za jej pomocą odmalowuje kolejne przedstawienia.
Obraz funkcjonuje tutaj nie jako samodzielna reprezentacja lecz jako wizualizacja pewnego wyobrażenia – w tym przypadku idei piękna, jako czegoś miłego, barwnego, przyjemnego. Jednak piękno przerysowane, nagromadzone, powiększone do monstrualnych rozmiarów w twórczości Ciepielewskie nie zachwyca lecz niepokoi. Za pogodną, świetlistą warstwą kryje się tajemnicze napięcie.
Twórczość Ewy Ciepielewskiej w naturalny sposób wpisuje się w obraz sztuki lat osiemdziesiątych. Zjawisko przypomniane w 2008 roku wystawą Bananowa republika. Ekspresja lat osiemdziesiątych przeżywa ostatnio pewnien renesans, ciesząc się zainteresowaniem krytyków i publiczności. Jednak w większości publikacji i ekspozycji twórczość Ewy Ciepielewskiej ujmowana jest jedynie jako część większej całości. Wystawa w Otwartej Pracowni pozwala spojrzeć indywidualnie na dorobek artystki, ujmowany zwykle jako element szerszego fenomenu.
Straszna piękność
Ewa Ciepielewska
Otwarta pracownia
wystawa czynna do 31 marca