Zaczyna się jak baśń. W objazdowym cyrku trupa Doktora Parnassusa wystawia cieszące się nikłym zainteresowaniem przedstawienia. Największą atrakcję stanowi umożliwienie ochotnikom, wybranym spośród ludzi oglądających występ, przejścia przez magiczne lustro. Medytacja Parnassusa sprawia, że śmiałek trafia do świata swych marzeń i będzie mógł doświadczyć przygody życia. Do tego fenomenu nawiązuje tytułowe Imaginarium, opuszczone w polskim tłumaczeniu. W nim toczą się najbardziej wypełnione akcją minuty, w tym rozgrywka o duszę szesnastoletniej córki Parnassusa, Valentiny.

Mogło być banalnie i konwencjonalnie. Przed oczami widzów siedzących w kinie przesuwały się kolorowe, odrealnione obrazy. Po wkroczeniu do wykreowanego przez Doktora świata agresywne dziecko znajduje się w parku, gdzie może sobie postrzelać, modna dama wśród miliona butów, i tak dalej i tak dalej. Poruszając się po Imaginarium, bohaterowie gdzieś po drodze muszą dokonać wyboru pomiędzy dobrem a złem oraz uratować niewinne dziewczę. Tę prostotę Gilliam jednak burzy, w centrum opowieści umieszczając nie Parnassusa – naukowca, filozofa, czy choćby krętacza, lecz Parnassusa – rozbitego pijaczynę. Człowieka niezaradnego, pasywnego, wstydzącego się swej kondycji przed córką, która towarzyszy mu bardziej z litości niż z miłości.

Kwestionowana jest nie tylko trzeźwość, ale również poczytalność Doktora. Nie jest może zupełnym wariatem, lecz nie potrafi porzucić swojego Cyrku. Poza nim dla Parnassusa żaden świat nie istnieje. W finale, pozbawiony możliwości brania udziału w dużym przedstawieniu, wystawia je za pomocą dziecinnego teatrzyka i marionetek. W głębi duszy czuje się nikomu niepotrzebnym głupcem i jedyne, co mu pozostało to tworzenie własnych światów, gdzie faktycznie może się przydać córce, ratując ją przed zakusami rzekomego diabła. Jest nim, lub raczej ma nim być, niejaki Mr Nick, z którym Parnassus zna się od lat.

Obraz nie kończy się napisem „reżyseria: Terry Gilliam”, lecz „film Heatha Ledgera i przyjaciół”, czym upamiętniono zmarłego nagle aktora. Godnie pożegnał się z widzami, tworząc postać przypadkowo trafiającego do trupy szelmowskiego zawadiaki Tony’ego. Jego bohater może budzić sympatię. Grany przez Christophera Plummera Doktor Parnassus wywoła politowanie, zaś Mr Nick Toma Waitsa lekki uśmiech. Szkoda jedynie, że Lily Cole zagrała Valentinę jedną miną – wiecznie zdziwionej, zbuntowanej nastolatki.



_Parnassus_ (_The Imaginarium of Doctor Parnassus_)
reżyseria: Terry Gilliam
scenariusz: Terry Gilliam , Charles McKeown
zdjęcia: Nicola Pecorini
muzyka: Mychael Danna
kraj: Francja , Kanada , Wielka Brytania
rok: 2009
premiera: 08.01.2010(Polska)
grają: Heath Ledger, Johnny Depp, Jude Law, Colin Farrell, Christopher Plummer, Verne Troyer, Tom Waits, Lily Cole
czas trwania: 122
Gutek Film











« powrót