Austriacka choreografka i performerka podczas krakowskiego festiwalu zaprezentowała drugą odsłonę swojego debiutanckiego projektu Insignificant Others. Spektakl ten to swoiste studium ruchu, w którym artystka bada strukturę tanecznej kreacji i jednocześnie uczestnicząc w występie, przygląda się jego szczególnej topografii.
W pustą przestrzeń sceniczną wrzucone zostają trzy postaci. Nie słychać nic prócz ich przyspieszonych oddechów. W tężejącej ciszy zaczyna wykluwać się ruch – początkowo ledwo dostrzegalny, pełen drżeń, lecz jednocześnie precyzyjny; ruch o dziwnej świadomości, który wzrasta niesiony przez surowość industrialnego muzycznego tła.
Figury spektaklu przyspieszają, tworząc absorbujące uwagę, równoległe choreograficzne narracje.
Choć momentami ów taniec przypomina szaleńczy trans, postaci te wciąż pozostają osobne, brak między nimi połączenia – zarówno tego czysto cielesnego, jak i mentalnego, wykraczającego poza materię; są jak monady – immanentne, rozłączone byty ukrywające swą niepewność pod gwałtownością ruchu.
Widoczne wyczerpanie zatrzymuje jednak bohaterów tylko na chwilę – po kilku sekundach wpadają bowiem w ów szał na nowo, jakby odczuwali wewnętrzny imperatyw ruchu; przedziwny przymus pozostawania w rzeczonym transie do ostatniego tchu. To intrygująco nakreślone tempo widowiska wprowadza w stan niepokoju i swoistego emocjonalnego zagrożenia. Napięcie budują również drobne dźwiękowe dystrakcje – odgłosy niczym z zepsutego radia – niewielkie zaburzenia pojawiające się w tle.
Godzinny taneczny rytuał, mimo wspomnianego wcześniej wyraźnego dystansu między performerami, wieńczy moment niespodziewanego zjednoczenia: ostatnie chwile na scenie spędzają bowiem w bezruchu, zwróceni w stronę silnego, ciepłego światła, które nagle ozdabia pustą, zionącą chłodem scenę. Postaci stoją plecami do publiczności, razem z nią patrzą więc w jednym kierunku. Trzymając w górze ramiona i dłonie, zdają się ulegać tej świetlnej mocy, łączyć w tym samym pragnieniu. Ten krótki czas przynosi nagłe oczyszczenie i dopełnia ów angażujący i, mimo minimalistycznej oprawy, intensywny spektakl.
An Kaler
INSIGNIFICANT OTHERS (learning to look sideways)
Koncepcja: An Kaler
Obsada: An Kaler, Alex Baczynski-Jenkins, Dolores Hulan
Światło: Bruno Pocheron
Muzyka: Brendan Dougherty
Przestrzeń: Stephanie Rauch
Dramaturgia: Heike Albrecht
Produkcja: das Schaufenster
Współprodukcja: Tanzquartier Wien