Wszyscy artyści z powodzeniem odnajdują się w groteskowej rzeczywistości. W szczególności zachwycają postaci Wolanda (Tomasz Wysocki) oraz jego towarzyszy – Korowiowa (Błażej Wójcik), który bardzo przekonująco prezentuje magiczne sztuczki, Behemota (Mikołaj Woubishet) posługującego się wyłącznie kocimi ruchami, zmysłowej Helli (Ewelina Adamska-Porczyk) i Asasella (Bartosz Picher), który swoimi groźnymi minami dopełnia barwny wizerunek szajki.

Spektakl obfituje w wiele widowiskowych i pomysłowo zrealizowanych sekwencji, o których nie sposób nie wspomnieć. Niesamowitym songiem na balu u Wolanda zabłysnęła Frieda (Bogna Woźniak-Joostberens), opowiadając tym samym makabryczną historię swojej chusteczki. Opowieść o Piłacie (Konrad Imiela) także otrzymała bardzo ciekawą oprawę – tron, na którym zasiada wysuwa się zza kulis wraz z rzędami posągów. Rzeźby te wydają się wpierw zwykłymi figurami, stanowiącymi element scenografii, jednak szybko okazuje się, że zwrócone w kierunku publiczności twarze są jedynie maskami zakładanymi z boku głowy solistów - nieruchome posągi to w rzeczywistości chór. Na uwagę zasługuje także lot Małgorzaty (Justyna Antoniak) na miotle, który ma intrygujący klimat, rodem z sennego koszmaru. 

Mistrz i Małgorzata to musical bardzo dopracowany i nie ma w nim przypadkowych elementów. Każda zmiana dekoracji czemuś służy, wszyscy bohaterowie są szczegółowo wykreowani, każdej scenie towarzyszy odpowiedni klimat i co za tym idzie także dopasowana muzyka. Spektakl na przemian bawi i zadziwia. Trudno byłoby sobie wyobrazić lepszą muzyczną interpretację tej powieści.