Wytwory ludzkiej ręki czy natury to rzeczy, wobec których szczególnie trudno zachować obojętność i powierzchowne widzenie. Zarówno naturalną, jak i sztuczną materię pokrywa niby werniksem cienka warstwa aktualnej rzeczywistości, i ten, kto pragnie pozostać w obecnym „teraz”, z naszym „teraz”, na wierzchu tego „teraz“, za nic nie powinien naruszać błony otaczającej daną chwilę. W przeciwnym razie zajrzy w głąb przedmiotu, w jego historię i znaczenie. Odkryje cały szereg zdarzeń, losów ludzi towarzyszących narodzinom i życiu danego obiektu.
Nieraz zdarza się, że „pamięć” przedmiotu przekracza naszą. Znajdujemy go na ulicy i nie wiedzieć czemu wydaje nam się on ważny. Wydaje, czy jest? Starożytni wykształcili technikę zapamiętywania polegającą na rzutowaniu treści na przedmiot.
Ciekawe, czy ten proces może zachodzić w odwrotnym kierunku. Nie wiem, jednak jakiś wewnętrzny głos podpowiada mi, że to możliwe. Że wszyscy i wszystko jest jakoś złączone metafizycznym łańcuchem. Że przedmioty, oprócz swej rzeczywistej funkcji, posiadają wiele innych - takich, które możemy zrozumieć, ale i takich, których nie odgadniemy.
Giulio Camillo w książce „L’idea del Theatro“ (tytuł polski „Teatr Pamięci“) skrupulatnie opisuje zasady rzutowania pamięci na obiekty i odwrotnie. Wytwarza obraz teatru będącego machiną do zapamiętywania, gdzie każdy przedmiot, czy proporcja budynku służą jak najlepszemu przywoływaniu wspomnień. Teatr i pamięć maja wiele wspólnego: oparte są o proces komunikacyjny. Potrafią przypominać, przechowywać, wydobywać informacje i posługiwać się nimi. Pamięć to proces komunikacyjny, który łączy przeszłe z teraźniejszym. To zatem „pamiętanie“, a więc czynność, działanie zachodzące w czasie. Przedmioty istnieją w czasie. Są świadkami wydarzeń i je pamiętają. Mój Teatr Pamięci to teatr mówiący o wadze przedmiotów, ich znaczeniu i niestałej, zmiennej funkcji.
Wojciech Sobczyk
Wojciech Sobczyk
Teatr Pamięci. Wystawa z cyklu ex-centryk
13.09.2012 r. – 07.10.2012 r.
wernisaż
13.09.2012 r. (czwartek), godz. 19.00
Galeria Szara Kamienica
Kraków, Rynek Główny 6 (dziedziniec wewnętrzny)
Wstęp wolny
Galeria czynna
wt.-pt.: 13.00-18.00
sb.-nd.: 12.00-16.00
Nieraz zdarza się, że „pamięć” przedmiotu przekracza naszą. Znajdujemy go na ulicy i nie wiedzieć czemu wydaje nam się on ważny. Wydaje, czy jest? Starożytni wykształcili technikę zapamiętywania polegającą na rzutowaniu treści na przedmiot.
Giulio Camillo w książce „L’idea del Theatro“ (tytuł polski „Teatr Pamięci“) skrupulatnie opisuje zasady rzutowania pamięci na obiekty i odwrotnie. Wytwarza obraz teatru będącego machiną do zapamiętywania, gdzie każdy przedmiot, czy proporcja budynku służą jak najlepszemu przywoływaniu wspomnień. Teatr i pamięć maja wiele wspólnego: oparte są o proces komunikacyjny. Potrafią przypominać, przechowywać, wydobywać informacje i posługiwać się nimi. Pamięć to proces komunikacyjny, który łączy przeszłe z teraźniejszym. To zatem „pamiętanie“, a więc czynność, działanie zachodzące w czasie. Przedmioty istnieją w czasie. Są świadkami wydarzeń i je pamiętają. Mój Teatr Pamięci to teatr mówiący o wadze przedmiotów, ich znaczeniu i niestałej, zmiennej funkcji.
Wojciech Sobczyk
Wojciech Sobczyk
Teatr Pamięci. Wystawa z cyklu ex-centryk
13.09.2012 r. – 07.10.2012 r.
wernisaż
13.09.2012 r. (czwartek), godz. 19.00
Galeria Szara Kamienica
Kraków, Rynek Główny 6 (dziedziniec wewnętrzny)
Wstęp wolny
Galeria czynna
wt.-pt.: 13.00-18.00
sb.-nd.: 12.00-16.00