Artykuły - Splot

Ważne: Strona wykorzystuje pliki cookies.

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej "Polityce Cookies".

x

Strona główna » Artykuły

Autor: Luiza Stachura

Tułacze (Chwasty i inne opowiadania)

Luiza Stachura

24.11.2012

Wśród noblistów z dziedziny literatury jest tylko trzech dalekowschodnich pisarzy (nie licząc Gao Xingjiana, który odebrał wyróżnienie już jako obywatel Francji) – dwóch z Japonii i jeden z Chin. Koreańska twórczość literacka nadal pozostaje w cieniu. Jednak coraz częściej wśród pretendentów do Nobla wymienia się dwóch przedstawicieli „Ziemi Porannej Ciszy”: poetę Ko Una oraz prozaika i dramatopisarza Hwang Sok-yonga, którego opowiadania właśnie ukazały się w polskim tłumaczeniu.

Aktor tożsamości (Ojciec)

Luiza Stachura

11.11.2012

Miljenko Jergović, uznany za jednego z najwybitniejszych chorwackich pisarzy, laureat tegorocznej literackiej Nagrody Angelusa za powieść Srda śpiewa o zmierzchu w Zielone Świątki, w eseistycznej książce Ojciec dokonuje (auto)wiwisekcji. Śmierć ojca staje się impulsem do osobistych, już nieubranych w fikcję literacką rozważań nad kondycją człowieka-mieszkańca byłej Jugosławii, który zmagać musi się z dominującymi dyskursami ideologicznymi, religijnymi i medialnymi.

Labirynty Babilonu (Irak. Piekło w raju)

Luiza Stachura

15.10.2012

Wewnętrzne rozbicie świata arabskiego nie jest czytelne dla reszty świata. Tam, gdzie panuje pluralizm światopoglądowy i ideologiczny, trudno dostrzec rozłam w monolitycznej skale, jaką zdają się wyznawcy Allacha. W europejsko-amerykańskiej przestrzeni dryfują negatywnie nacechowane słowa takie jak „dżihad” czy „burka”. Stanowią one dla Zachodu symbol fundamentalizmu religijnego, ustawiając jednocześnie silną opozycję my-oni. Oni są Innym, którego nie rozumiemy i chyba nie chcemy zrozumieć.

Wyimki z rodzinnej sagi (Pra. O rodzinie Iwaszkiewiczów)

Luiza Stachura

04.07.2012

Nie od dziś wiadomo, że najlepiej zbijać kapitał na znanych przodkach. Zarzuty o koniunkturalność i chęć zarobienia tanim kosztem spotykają każdego, kto tylko waży się wydać książkę o słynnych rodzicach czy dziadkach. Publikacje tego typu bronią autora w jednym wypadku – gdy są skonstruowane rozmyślnie i rzetelnie. Najczęściej jednak prowadzą do smutnej konstatacji – pisać biografie powinni nieliczni. Naprawdę nieliczni.

Początek apokalipsy (Czarnobylska modlitwa)

Luiza Stachura

13.06.2012

Struktura książki Swietłany Aleksijewicz o Czarnobylu przywodzi na myśl tragedię grecką, treść zaś – przedśpiew apokalipsy.

Czeski sen (Opowiadacze. Nie tylko Hrabal)

Luiza Stachura

02.06.2012

Dziewięć opowiadań dziewięciu czeskich opowiadaczy to oniryczne, momentami surrealistyczne, niepozbawione humoru oraz (auto)ironii podróże do świata „ja”, gdzie przeszłość koegzystuje z przyszłością, a nocne koszmary stają się rzeczywistością.

Być jak iberoamerykański pisarz (Żony mojego ojca)

Luiza Stachura

03.05.2012

„Żony mojego ojca” José Eduarda Agualusy to zmysłowo-erotyczne balansowanie między magicznością a rzeczywistością.

Lalkarz, słowiarz (Manekiny)

Luiza Stachura

18.04.2012

Symboliczne, rytualne ojcobójstwo przeciągnęło się w czasie. Zmagania z ojcem-formą, dookreślanie się względem niego i usilne próby wyjścia poza chłopięcy świat w orbitę dorosłości Karol Maliszewski literacko przetwarza, korzystając z artystyczno-formalnych chwytów, ale bynajmniej ich nie podsumowuje, nie zamyka. Historia jest otwarta. Czeka na ciąg dalszy – zatytułowany „Ludzie”.

Portret wytwarzany (W pośpiechu)

Luiza Stachura

28.12.2011

Artystyczne milczenie Tadeusza Konwickiego przyczynia się do stopniowego odchodzenia jego twórczości na margines świadomości młodszych czytelników i widzów. Tymczasem w cieniu i ciszy, acz jednocześnie w pośpiechu, w duchowym nienasyceniu Konwicki przemierza tajemniczą przestrzeń – rzeczywistość. Z dwunastu rozmów z Przemysławem Kanieckim powstaje zaskakujący portret jednego z ważniejszych polskich powojennych pisarzy i reżyserów. Tylko… kto kogo podczas rozmów prze(po)twarza?

„Wpisanie” w rolę (Strategie postkolonialne)

Luiza Stachura

04.12.2011

Spivak nie jest niczyją „wierną wyznawczynią”, jej myśl jest bardzo żywa – niekiedy bardziej błyskotliwa, innym razem rozczarowująca. Marksizm? Owszem, ale do pewnego stopnia. Analogicznie z dekonstrukcją i feminizmem. Istotne jest to, co interesuje ją obecnie, w danym momencie.

Strony: 12 3 »