Artykuły - Splot

Ważne: Strona wykorzystuje pliki cookies.

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej "Polityce Cookies".

x

Strona główna » Artykuły

Autor: Michał Oleszczyk

Przekładaniec (Drużyna A)

Michał Oleszczyk

15.06.2010

Filmowa "Drużyna A" (2010) jest skonstruowana jak przekładaniec: wszystkie punkty zwrotne oparte zostają na montażu równoległym, tak że koniec końców ich napięcie – zamiast się spotęgować – zostaje spierwiastkowane.

Carrie obwieszcza nadejście ery Prady

Michał Oleszczyk

31.05.2010

Nie tyle film, co iwent: "Seks w wielkim mieście 2" jest odrobinę lepszy od „jedynki”, co i tak równa się ciężkiej obeldze (przynajmniej dla piszącego te słowa miłośnika serialu).

Prawie remake (Wyspa tajemnic)

Michał Oleszczyk

05.04.2010

Zapewne wybiorę się na „Wyspę tajemnic” (2010) raz jeszcze z szacunku dla Mistrza, ale nie ukrywam, że po pierwszym seansie wrażenie jest fatalne.

Bąbelki non-stop (Autor widmo)

Michał Oleszczyk

19.02.2010

Zdumiewający film: ani na chwilę nie opuszcza ram swego gatunku (thriller polityczny, co się zowie!), a jednocześnie każda scena nasycona jest napięciem i szczegółem do tego stopnia, że koniec końców układa się z tego całkiem poważny traktat o bezsilności jednostki wobec władzy (i o niejednoznaczności decyzji politycznych w ogóle).

Stylistycznie dojrzały (Fish Tank)

Michał Oleszczyk

18.02.2010

Ilekroć widać na ekranie brytyjskie doły społeczne, od razu słyszymy (wypowiadane na zasadzie odruchu bezwarunkowego) porównania z Loachem i Leigh. Ale „Fish Tank” (2009) Andrei Arnold – mimo że sam zdążył rzeczonych porównań się doczekać – nie ma ze stylistyką Loacha prawie nic wspólnego, a od Leigh dzielą go lata świetlne.

Senna Kołysanka

Michał Oleszczyk

17.02.2010

Pod napisami końcowymi Kołysanki (2010) oglądamy montaż kilku scen z filmu usuniętych, jednej pomyłki z planu i niezwiązanych z akcją układów choreograficznych w wykonaniu głównych aktorów. Ten frywolny zabieg kontrastuje brutalnie z grobową ciszą na sali – widzowie, zamiast zaśmiać się jeden ostatni raz przed wyjściem z kina, są skonfundowani i czekają na dowcip, który wszakże nie przychodzi. Ekran gaśnie, film się skończył.

Nieodwołalna detronizacja samca (Paranormal Activity)

Michał Oleszczyk

29.01.2010

Paradoks: wszyscy w Polsce chwalą "Avatara" (2009) pomimo scenariuszowych niedoskonałości; kiedy jednak pojawia się film napisany bezbłędnie, tyle że bez przyczepionego IMAX-a i CGI za ćwierć miliarda dolarów, dostaje mu się po głowie – bo jest „nudny”, „kiepsko zrobiony” i przypomina „korelat YouTube”(?). Mowa oczywiście o "Paranormal Activity" Orena Peliego; filmie, który red. Piotra Dobrego z portalu Esensja.com sprowokował do mrocznej notki…

Filmowy egzorcyzm nad przeszłością

Michał Oleszczyk

22.12.2009

„Rewers”. Znakomity, dziwny, symptomatyczny. Po Lankoszu spodziewam się odtąd najlepszego.

Bękarty godne chwały

Michał Oleszczyk

05.11.2009

Minęło trochę czasu od premiery „Bękartów wojny” (2009). Billboardy rozdrapane bądź zaklejone, edycja specjalna / dwupłytowa / reżyserska za progiem – ani się obejrzymy, a film wyląduje na śmietniku historii (zwanym też wypożyczalnią wideo). Warto pomówić o nim jeszcze zanim tam trafi.

Tryumf dwóch kobiet (Julie i Julia)

Michał Oleszczyk

10.10.2009

Drugi – po „Godzinach” (2003) – film, w którym Meryl Streep błąka się między dwiema płaszczyznami czasowymi, w służbie kleconej na naszych oczach paraleli. Daldry (za Cunninghamem) przeprowadzał porównania finezyjnie i boleśnie zarazem, Nora Ephron, sięgając po aż „dwie prawdziwe historie”, stara się być lekka i radosna, ale udaje się jej to połowicznie.

Strony:« 1 2 345 »