Małgorzata Malwina Niespodziewana
Historia o Katarzynie
Galeria Rondo Sztuki, Katowice
Wernisaż: 17 marca 2011, godz. 18.00
Wystawa czynna : 17 marca - 11 kwietnia 2011
Galeria Rondo Sztuki
Katowice, Rondo im. Gen. Jerzego Ziętka 1
Twarz kobiety z portretów na ścianie należy do Katarzyny Kobro. Kontury postaci wyłaniają się z czarnego tła. Wszystkie portrety mają niewielkie rozmiary, wszystkie ujęte zostały w dekoracyjne ramy wykonane z różnych materiałów. Przypominają trochę portrety nagrobne, które razem tworzą ścianę pamięci. Może poza jednym. Na nim najłatwiej rozpoznać Kobro. Stoi ubrana w ekscentryczną – przynajmniej jak na owe czasy – czarno-białą sukienkę i charakterystyczną czapkę.
Historia o Katarzynie powstała na podstawie zachowanych materiałów archiwalnych, fotografii, publikowanych wspomnień Niki Strzemińskiej o matce (książki Sztuka, miłość i nienawiść) oraz przeprowadzonych przez Malwinę wywiadów z osobami, które znały rodzinę Strzemińskich. Seria prac o Kobro staje się polem eksperymentów z formą i techniką. Niespodziewana sięga po techniki graficzne, ale korzysta z nich w niekonwencjonalny sposób – łączy grafikę z kserokopiami zdjęć, tworzy formy przestrzenne.
Utrwalone na fotografiach chwile z życia Kobro trafiają do Czarnych skrzynek. W ich wnętrzach, na kilku planach znajdują twarze, sylwety albo grupy postaci. Para artystów pojawia się w towarzystwie poety Juliana Przybosia. Oglądamy tłum, który przyszedł uczcić moment przyznania Strzemińskiemu Nagrody Artystycznej miasta Łodzi w 1932 roku. Przestawione wydarzenia stanowią jednak tło innej opowieści – Czarne skrzynki rejestrują postępujący rozpad małżeństwa Kobro i Strzemińskiego.
Historia o Katarzynie znajduje swój ciąg dalszy w trzech książkach. Dwie nich nawiązują do rozkładanych książeczek dla dzieci (z ang. pop-up book). Po otwarciu obraz uprzestrzennia się. Niektórymi elementami można poruszać. Ale uproszczony rysunek i dziecięca konwencja przedstawień to środki użyte przewrotnie, bo koleje losu artystki i jej bliskich Malwina przedstawia jako „złą bajkę”. Przechodzi od bieli do czerni. W bieli utrzymana została pierwsza z książek. Opowiada o życiu Kobro do momentu narodzin Niki; o młodości, która przypadła na okres rewolucji październikowej, o spotkaniu Strzemińskiego i wojennej tułaczce, o Kobro, która poszukuje teoretycznych podstaw dla swoich eksperymentów artystycznych – rzeźbi i pisze o sztuce.
W drugiej książce splatają się losy matki i córki. Kończy ją scena pogrzebu rzeźbiarki. Tym razem historia napisana została czarnym kolorem: Kobro rąbie swoje rzeźby, Kobro tłumaczy przed sądem, że nie wyrzekła się narodowości polskiej, Kobro rzeźbi akt córki. Malwinę interesuje także domniemane podłoże narodowościowe konfliktu artystki z mężem i choroba rzeźbiarki, którą „odziedziczy” córka.
Następny jest komiks. Niespodziewana wykorzystała w nim notatki Niki Strzemińskej. Opowieść zaczyna się pod koniec lat 90. Stanowi zapis zmagań Niki z nowotworem, w którym niczym refren powraca matka. To w tym czasie ukazuje się bowiem we Włoszech Sztuka, miłość i nienawiść, a zainteresowanie pracami Kobro – zarówno w kraju, jak i zagranicą – wzrasta. Wywiady w telewizji, wernisaże, jak ten w Leeds, który otwiera Nika – jej chorobie towarzyszą ciągłe starania o to, by Kobro odzyskała należne jej miejsce w historii sztuki. Codzienność wypełniają jednak wizyty u kolejnych lekarzy. Nika mówi o dziedzicznym obciążeniu. Matka staje się lustrem, w którym córka odnajduje własne odbicie.
Autorka tesktu: Patrycja Cembrzyńska
Małgorzata „Malwina” Niespodziewana - absolwentka Wydziału Grafiki ASP w Krakowie. W 1997/98 roku otrzymała stypendium Ministra Kultury i Sztuki oraz The Mythological Europe Revisited we Włoszech, a także: Stypendium Twórcze Miasta Krakowa w 1999, Mino Art Village Project w Japonii w 2002 i 2006 roku, w 2005 roku zgłoszona do Paszportów Polityki za rok 2004. W 2005 roku otrzymała Grand Prix International Biennial of Graphics of The Baltic Sea Countries Kaliningrad – Königsberg w Rosji. Liczne wystawy w kraju i zagranicą.
Zajmuje się grafiką. Autorka instalacji przestrzennych i wideo. W swoich pracach łączy różne techniki artystyczne – ostatnio: grafikę, książkę artystyczną oraz instalację. Stałym punktem odniesienia jej twórczości pozostaje ciało. Ważnym elementem jej pracy jest dziennik pisany od wielu lat oraz odbyte podróże artystyczne (zwłaszcza na Daleki Wschód). Mieszka i pracuje w Krakowie.
Jej prace znajdują się kolekcjach w Museum of Paper, Mino; Kanagawa Prefectural Gallery w Japonii; Uppsala Art Museum w Szwecji; Muzeum Narodowym w Krakowie, Kaliningrad Art Gallery w Rosji; Cremona Civic Museum we Włoszech.
« powrót
Wystawa czynna : 17 marca - 11 kwietnia 2011
Galeria Rondo Sztuki
Katowice, Rondo im. Gen. Jerzego Ziętka 1
Twarz kobiety z portretów na ścianie należy do Katarzyny Kobro. Kontury postaci wyłaniają się z czarnego tła. Wszystkie portrety mają niewielkie rozmiary, wszystkie ujęte zostały w dekoracyjne ramy wykonane z różnych materiałów. Przypominają trochę portrety nagrobne, które razem tworzą ścianę pamięci. Może poza jednym. Na nim najłatwiej rozpoznać Kobro. Stoi ubrana w ekscentryczną – przynajmniej jak na owe czasy – czarno-białą sukienkę i charakterystyczną czapkę.
Historia o Katarzynie powstała na podstawie zachowanych materiałów archiwalnych, fotografii, publikowanych wspomnień Niki Strzemińskiej o matce (książki Sztuka, miłość i nienawiść) oraz przeprowadzonych przez Malwinę wywiadów z osobami, które znały rodzinę Strzemińskich. Seria prac o Kobro staje się polem eksperymentów z formą i techniką. Niespodziewana sięga po techniki graficzne, ale korzysta z nich w niekonwencjonalny sposób – łączy grafikę z kserokopiami zdjęć, tworzy formy przestrzenne.
Utrwalone na fotografiach chwile z życia Kobro trafiają do Czarnych skrzynek. W ich wnętrzach, na kilku planach znajdują twarze, sylwety albo grupy postaci. Para artystów pojawia się w towarzystwie poety Juliana Przybosia. Oglądamy tłum, który przyszedł uczcić moment przyznania Strzemińskiemu Nagrody Artystycznej miasta Łodzi w 1932 roku. Przestawione wydarzenia stanowią jednak tło innej opowieści – Czarne skrzynki rejestrują postępujący rozpad małżeństwa Kobro i Strzemińskiego.
Historia o Katarzynie znajduje swój ciąg dalszy w trzech książkach. Dwie nich nawiązują do rozkładanych książeczek dla dzieci (z ang. pop-up book). Po otwarciu obraz uprzestrzennia się. Niektórymi elementami można poruszać. Ale uproszczony rysunek i dziecięca konwencja przedstawień to środki użyte przewrotnie, bo koleje losu artystki i jej bliskich Malwina przedstawia jako „złą bajkę”. Przechodzi od bieli do czerni. W bieli utrzymana została pierwsza z książek. Opowiada o życiu Kobro do momentu narodzin Niki; o młodości, która przypadła na okres rewolucji październikowej, o spotkaniu Strzemińskiego i wojennej tułaczce, o Kobro, która poszukuje teoretycznych podstaw dla swoich eksperymentów artystycznych – rzeźbi i pisze o sztuce.
W drugiej książce splatają się losy matki i córki. Kończy ją scena pogrzebu rzeźbiarki. Tym razem historia napisana została czarnym kolorem: Kobro rąbie swoje rzeźby, Kobro tłumaczy przed sądem, że nie wyrzekła się narodowości polskiej, Kobro rzeźbi akt córki. Malwinę interesuje także domniemane podłoże narodowościowe konfliktu artystki z mężem i choroba rzeźbiarki, którą „odziedziczy” córka.
Następny jest komiks. Niespodziewana wykorzystała w nim notatki Niki Strzemińskej. Opowieść zaczyna się pod koniec lat 90. Stanowi zapis zmagań Niki z nowotworem, w którym niczym refren powraca matka. To w tym czasie ukazuje się bowiem we Włoszech Sztuka, miłość i nienawiść, a zainteresowanie pracami Kobro – zarówno w kraju, jak i zagranicą – wzrasta. Wywiady w telewizji, wernisaże, jak ten w Leeds, który otwiera Nika – jej chorobie towarzyszą ciągłe starania o to, by Kobro odzyskała należne jej miejsce w historii sztuki. Codzienność wypełniają jednak wizyty u kolejnych lekarzy. Nika mówi o dziedzicznym obciążeniu. Matka staje się lustrem, w którym córka odnajduje własne odbicie.
Autorka tesktu: Patrycja Cembrzyńska
Małgorzata „Malwina” Niespodziewana - absolwentka Wydziału Grafiki ASP w Krakowie. W 1997/98 roku otrzymała stypendium Ministra Kultury i Sztuki oraz The Mythological Europe Revisited we Włoszech, a także: Stypendium Twórcze Miasta Krakowa w 1999, Mino Art Village Project w Japonii w 2002 i 2006 roku, w 2005 roku zgłoszona do Paszportów Polityki za rok 2004. W 2005 roku otrzymała Grand Prix International Biennial of Graphics of The Baltic Sea Countries Kaliningrad – Königsberg w Rosji. Liczne wystawy w kraju i zagranicą.
Zajmuje się grafiką. Autorka instalacji przestrzennych i wideo. W swoich pracach łączy różne techniki artystyczne – ostatnio: grafikę, książkę artystyczną oraz instalację. Stałym punktem odniesienia jej twórczości pozostaje ciało. Ważnym elementem jej pracy jest dziennik pisany od wielu lat oraz odbyte podróże artystyczne (zwłaszcza na Daleki Wschód). Mieszka i pracuje w Krakowie.
Jej prace znajdują się kolekcjach w Museum of Paper, Mino; Kanagawa Prefectural Gallery w Japonii; Uppsala Art Museum w Szwecji; Muzeum Narodowym w Krakowie, Kaliningrad Art Gallery w Rosji; Cremona Civic Museum we Włoszech.