Artykuły - Splot

Ważne: Strona wykorzystuje pliki cookies.

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej "Polityce Cookies".

x

Strona główna » Artykuły

Autor: Iwo Sulka

Ani przystojny, ani brunet

Iwo Sulka

03.04.2011

W zakończeniu „Co nas kręci, co nas podnieca” (2009) Woody Allen każdemu z bohaterów podarował odrobinę szczęścia. Ale kto jak kto, on najlepiej wie, że życie nie jest tak słodkie i nie wszystkie problemy rozwiązują się same.

Cztery fragmenty z wieczności (Le Quattro volte)

Iwo Sulka

01.04.2011

Cudowna panteistyczna harmonia rządzi światem przedstawionym w filmie Michelangelo Frammartino „Le Quattro volte” (2010). To pozbawione komentarza muzycznego, dialogów i zwartej fabuły dzieło na styku fikcji i dokumentu przepełnia wewnętrzne (ale i wizualne) piękno oraz przekonanie o odwiecznym trwaniu – nawet po śmierci, o zespoleniu człowieka z naturą, ich ontologicznej równości.

Dzień punka (Made in Poland)

Iwo Sulka

30.03.2011

Bunt jest jednym z przywilejów młodości, nieodłącznym elementem okresu dojrzewania każdego człowieka, a także bardzo atrakcyjnym tematem filmowym. Bywa różnorako ukierunkowany, choćby przeciwko władzy politycznej lub pokoleniu rodziców. Zdarza się jednak i tak, że sprzeciw jest wyłącznie próbą zwrócenia na siebie uwagi. Bez jednoznacznego „wroga”, bez identyfikacji z konkretnymi wartościami. Bunt dla samego buntu, nieukierunkowana energia, która znajduje swoje ujście w aktach anarchii. W rezultacie będący działaniem pustym, bezpłodnym. Taki właśnie zdaje się bunt bohatera najnowszego filmu Przemysława Wojcieszka "Made in Poland" (2010).

Bliżej młodych, bliżej środka (Sala samobójców)

Iwo Sulka

12.03.2011

Rzadko pojawiają się w polskim kinie filmy o młodych i dla młodych (do tego przez młodych kręcone). Z tym większą radością, niezależnie od ocen, powitać trzeba „Salę samobójców” (2010) Jana Komasy. Jak do tej pory z powodzeniem starali się przyjąć taki punkt widzenia nieliczni: Przemysław Wojcieszek w „Zabić ich wszystkich” (1999), „Głośniej od bomb” (2001) oraz „Doskonałym popołudniu” (2005), Xawery Żuławski w „Chaosie” (2004) i może jeszcze twórcy nowelowej „Ody do radości” (2005), w tym właśnie Komasa.

Życie bardziej zwyczajne (Kolejny rok)

Iwo Sulka

02.03.2011

Dzień za dniem. Miesiąc za miesiącem. „Kolejny rok”. Obrazy powszedniego życia zwyczajnych ludzi rzadko wypadają na ekranie efektownie i przekonująco. Często natomiast wzbudzają sprzeciw widzów szukających w kinie ucieczki od tej właśnie zwyczajności. Mike Leigh nie ogląda się jednak na gusta publiczności i od ponad dwudziestu lat (od „Wysokich aspiracji” z 1988 roku) z konsekwencją i mistrzostwem portretuje pozbawioną fajerwerków egzystencję swoich bohaterów.

Kręte ścieżki Dzikiego Zachodu (Prawdziwe męstwo)

Iwo Sulka

24.02.2011

Pierwsza adaptacja powieści Charlesa Portisa zrealizowana w 1969 roku przez Henry’ego Hathawaya zyskała wśród młodej, kontestacyjnej publiczności przydomek trawestujący tytuł oryginalny – „true shit”.

Teledysk z życia wzięty (127 godzin)

Iwo Sulka

22.02.2011

Najlepsze scenariusze pisze życie. Patrząc na listę tegorocznych oscarowych kandydatów widać, że filmowcy o tym wiedzą i zdają się podążać za tą maksymą. Cztery filmy z dziesięciu aspirujących do tytułu produkcji roku to dzieła oparte na prawdziwych historiach. Każda jest na wskroś amerykańska (nawet ta o angielskim królu), mówi o przezwyciężaniu słabości wewnętrznych i oporów zewnętrznych oraz finałowym triumfie (choć w "Social Network" jest on tylko materialny, osiągnięty kosztem sfery osobistej).

(Nie)obecność (Hadewijch)

Iwo Sulka

24.01.2011

Mamy na ekranach dwa filmy podejmujące kwestię religii. "Ludzie Boga" (2010) Xaviera Beauvois prezentują świat, w którym wiara jest silna i, w ostatecznym rozrachunku, niezachwiana. Główny problem to granica poświęcenia mnichów dla własnych przekonań, ich misyjnego powołania – w obliczu niebezpieczeństwa. W najnowszym filmie Bruno Dumonta "Hadewijch" (2009), istotą są wątpliwości, poszukiwanie odzewu, kontaktu z Bogiem, choć też przeżywane przez osobę pobożną, wręcz dewocyjną. Co ciekawe, oba filmy ukazują spotkanie chrześcijaństwa z islamem oraz możliwość współżycia ludzi o odmiennych wyznaniach.

Babel raz jeszcze (Mamut)

Iwo Sulka

22.01.2011

Lukas Moodysson osiągnął "Dziurą w sercu" (2005) i "Kontenerem" (2006) takie ekstremum estetyczne i narracyjne, że chyba postanowił dalej już nie iść. Przynajmniej na razie. "Mamut" (2009) jest skrajnym odwrotem od ścieżki jaką dążył od debiutanckiego "Fucking Åmål" (1998) do "Kontenera". Niezależnie od oceny poszczególnych dzieł – ścieżki rozwijanej konsekwentnie. Każdy film szedł o krok dalej od poprzedniego pod względem sposobu opowiadania i problematyki. Najnowszy jest w porównaniu z nimi utworem akademickim, zupełnie nieprzystającym do temperamentu Moodyssona. "Mamut" wydaje się filmem zrobionym pod publiczkę, koniunkturalnie poruszającym "wielkie problemy współczesnego świata". Są tu i emigracja zarobkowa i utrata więzi (emocjonalnych i fizycznych) między najbliższymi, prostytucja, pedofilia – wszystkie wytwory galopującego kapitalizmu, który także przyczynia się do postępujących nierówności społecznych.

It was perfect… (Czarny Łabędź)

Iwo Sulka

22.01.2011

Łatwo dać się porwać efektowności "Czarnego łabędzia" (2010). Trudno zaprzeczyć wizualnej i technicznej doskonałości wszystkich filmów Aronofsky’ego (i jego operatora Matthew Libatique’a), zwłaszcza jeśli w parze z tym idzie skrajnie emocjonalnie angażująca historia. Tak było dziesięć (sic!) lat temu przy okazji "Requiem dla snu" (2000), tak jest i teraz, w przypadku filmu najnowszego.

Strony:« 2 345 6 »