Artykuły - Splot

Ważne: Strona wykorzystuje pliki cookies.

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej "Polityce Cookies".

x

Strona główna » Artykuły

Autor: Anna Wajner

Ugrzęznąć pomiędzy (Patrz na mnie, Klaro!)

Anna Wajner

12.01.2013

Malanowska już w poprzednich książkach (Drobnych szaleństwach... i Imigracjach) dała się poznać jako pisarka, która zauważa rzeczy z pozoru małe, przynależne tak zwanemu zwykłemu życiu, jest w stanie wytropić sytuacje dla wielu niewidoczne, a drażniące jak kamyk w bucie lub podwinięta rzęsa.

Stojąc na krawędzi mnie samej, widzę więcej

Anna Wajner

21.10.2012

Kiedy dostałam do ręki „tuż-tuż”, piąty tom wierszy Julii Fiedorczuk, z niedoczekania zaczęłam czytać go w drodze do domu, idąc. Pamiętam, że przez chwilę poczułam się trochę pretensjonalnie – idę i czytam poezję, bufonada na sto dwa, ale wierzcie mi, serce miałam nieskalane manieryzmem, byłam po prostu niecierpliwa, bo Fiedorczuk zwykle pisze w sposób, który długo nie pozwala mi zasnąć.

Jak czytam Kereta, to się uśmiecham (Nagle pukanie do drzwi)

Anna Wajner

13.09.2012

Zacznę szczerze i z charakterystyczną także dla opisywanego autora prostotą: podkochuję się w Etgarze Kerecie, od lat. Wiem, że nie w nim prawdziwym się podkochuję, ale w nim takim, jakim go sobie wymyśliłam, czytając jego opowiadania, czyli trochę jednak w nim.

Dobrze się czyta twoją przeszłość (Widok z Castle Rock)

Anna Wajner

24.03.2012

Jest taki czas, kiedy chcemy poukładać swoje życie w rozdziały, nazwać je i się ich nauczyć, stworzyć swego rodzaju podręcznik, który pomoże zdać każdy egzamin w zaświatach. W „Widoku z Castle Rock” Alice Munro zgłębia życie, własne życie, choć nie znaczy to, że kurczowo trzyma się faktów.

Nie czytaj, dziewczyno, bo to szkodzi zmysłom (Siostrzyca)

Anna Wajner

09.02.2012

Będę szczera: dostając do ręki „Siostrzycę”, automatycznie założyłam, że książka Hardinga nieszczególnie przypadnie mi do gustu; wydawało mi się, że mam do czynienia ze swego rodzaju imitacją powieści gotyckiej, podróbką, bo przecież nikt już nie pisze takich książek, przeminęły one wraz z czasem, w który(m) były (w)pisane.

Ogarnianie życia (Jeszcze dzisiaj nie usiadłam)

Anna Wajner

25.11.2011

„Jak żyć, pani, jak żyć?” – tymi słowami komentuje zwykle wszelakie niepowodzenia życiowe moja przyjaciółka. Agnieszka Drotkiewicz, autorka zbioru wywiadów zatytułowanego „Jeszcze dzisiaj nie usiadłam”, nie pozostawia tego pytania retorycznym, lecz próbuje znaleźć na nie odpowiedź w rozmowie z dziesięcioma różnymi osobami.

Nasiąkanie rzeczywistością (Imigracje)

Anna Wajner

31.07.2011

Są wakacje, niektórzy wyjeżdżają a inni podążają w myślach ich śladami, czytając otrzymane pocztówki, listy, maile. Mając w ręku nową książkę Kai Malanowskiej, jesteśmy właśnie tymi drugimi, dzięki zapisanym przez autorkę wspomnieniom z podróży poruszamy się wraz z nią po obcych krajach. Tych, do których można dotrzeć samochodem czy też samolotem, i tych, do których dostęp umożliwia nam jedynie skrupulatna obserwacja i uważne słuchanie – bo znajdują się za źrenicami.

Kiedy jestem sama, zapominam, że jestem (Biała Ofelia)

Anna Wajner

13.07.2011

Julia Fiedorczuk nie boi się przyznać, że słowa to kamienie, twarde, raniące stopy, niepodatne na zmianę kształtu, szkodliwe dla organizmu. Jednak kiedy czytamy „Białą Ofelię”, słowa wchodzą pod skórę, usadawiają się gdzieś w dole brzucha, zagnieżdżają w kanalikach łzowych, szumią w głowie.

Oswoić wilka (To jest wasze życie. Być sobą w chorobie przewlekłej)

Anna Wajner

29.04.2011

Macie tak czasem, że otwieracie jakąś książkę i już po pierwszych paru zdaniach wiecie, że jest to książka-magnes, że nawet zmęczeni będziecie się nad nią garbić, przyciągani jej siłą? Ja tak miewam. Miałam tak teraz.

Na krańcach przepastnych zdań (Malone)

Anna Wajner

31.03.2011

Gdyby to był film, a ja byłabym jego narratorką, tak zapowiedziałabym tę historię... W zwiastunie można byłoby zobaczyć pochylonego nad biurkiem mężczyznę (Malone/Bałczewski). Widząc jego sylwetkę z oddali, można byłoby założyć, że pisze, i założenie to nie byłoby mylne; lecz po najeździe kamery zaglądającej wścibsko przez jego ramię widz zamiast kartki papieru zobaczyłby planszę gry Scrabble, a na niej wyrastające z siebie nawzajem wyrazy. Patrząc na ich układ, nie miałby wątpliwości, że celem pisarza nie jest uzyskanie wysokiej ilości punktów lub zwiększanie wartości utworzonych słów dzięki polom premiowanym, lecz badanie osobliwości, demaskowanie formy i eksploatowanie konwencji gry, jaką jest pisanie.

Strony: 12 »