Przetłumaczenie wydanej w 2004 roku "Audio Culture" na język polski uznać można za co najmniej ważne. Książka wypełnia, a raczej, stara się wypełnić, być może najdotkliwszą lukę w obszarze teorii współczesnej kultury w naszym kraju. Pojawienie się opasłego tomu zbierającego wypowiedzi wpływowych osobistości praktyki i krytyki muzycznej, kształtujących audytywny dyskurs na przestrzeni minionego stulecia, wzbudziło w polskim środowisku uczucia bliskie niedowierzaniu. Jest to bowiem pierwszy krok mający otworzyć teoretyczną spekulację na temat wstydliwie przemilczanych, a przez to całkowicie nieoswojonych terytoriów. Czy jest to jednak naprawdę wyczerpujący (jak chcieliby wydawcy) zbiór tekstów źródłowych, manifestów i komentarzy na temat muzyki XX wieku?